गृहपृष्ठ, कविता, साहित्य, संस्मरण

Tuesday, December 19, 2017

स्वाभिमान


मालीक,
हजुरले धनमा उमारेको सपना किन्न
मैले मनमा उमारेको सपना बेचेकै हुँ
पछिको लामो आयु किन्ने लोभमा
अहिलेको आफ्नै प्राणवायु बेचेकै हुँ
अग्नी साथ राखेर भन्न सक्छु
गितामा हात राखेर भन्न सक्छु
बुढेसकालको उधारो खुशीको लागी
बैंसको नगद जवानी बेचेकै हुँ
भाग्य टल्काउने लोभको चक्करमा
मोती झैं टल्कने पसिना पनी बेचेकै हुँ !

हान नदिको कसम मालिक,
जिन्दगी रङ्गाउने रातो मसी किन्न
आफ्नै ज्यानको रगत बेचेकै हुँ
 लाखको बिटोको स्पर्श किन्न
बा आमाको न्यानो काख बेचेकै हुँ
हजुर खुशी हुनुहोला भनेर
मैले मेरो संसार बेचेको हुँ
मैले मेरो जगत बेचेको हुँ !

मालीक,
जे किन्न चाह्यो त्यही बेचेको देखेर होला
परिस्थितीले भित्तोसम्म चेपेको देखेर होला
आज त हजुर मेरो स्वाभिमान किन्न पो आउनुभो
मालीक यो कस्तो प्रस्ताव लिएर आउनुभो
मेरो स्वाभिमान किन्ने अभिमानले गर्दा
आज आफ्नै सर्वस्व गुमाउनुभो !

सरी मालिक,
आउन त आउनु भो
तर अब कहिल्यै नफर्किने गरी आउनुभो
हजुरको आत्मालाई शान्ती मिलोस् !!