राजनिती गर्ने नेतालाई तिखो प्रश्न सोध्ने रबिन्द्र मिश्र अहिले आफै राजनिती गर्न आइपुगेका छन् । मलाई उनले राजनितीमा गरेको प्रवेशले केहि आशा गर्न उत्प्रेरित गरिरहेको छ । यसको एउटा कारण उनले बारम्बार उठाउने गरेको इमान र नैतिकताको राजनितीको बहस हो भने अर्को चैं इमान र नैतिकताको राजनितीबाटै देश बदल्ने उनको महत्वाकांक्षा हो । अहिले उनको पक्षमा यो आर्टिकल लेख्दै गर्दा म यो कुरामा पनि सचेत छु कि म उनको अल्पकालीन समर्थक मात्र हुँ । भोली उनले राजनितीमा अबलम्बन गर्ने निती र प्रदर्शन गर्ने नैतिकताको आधारमा सजिलै उनको आलोचक बन्न पनि सक्ने एक सचेत नागरिक हुँ ।
रबिन्द्र मिश्रलाई मैले बिबिसी नेपाली सेवा मार्फत, उनको फेसबुक ट्वीटर मार्फत र उनले लेखेका आर्टिकल तथा केहि पुस्तकमार्फत थोरैधेरै चिन्न सकेकोछु । बिबिसी मार्फत कडा पत्रकार, फेसबुक ट्वीटर मार्फत परोपकारी भावना र दार्शनिक चेत भएको एक आम मान्छे र उनका पुस्तक तथा लेख मार्फत देश समृद्द भएको हेरेर मर्न चाहने एक आम नेपाली र कविता लेख्न सिक्दै गरेका एक सिकारु कवी । मैले मोटामोटी रुपमा चिनेको रबिन्द्र मिश्र यिनै थिए । तर पछिल्लो समय उनको राजनीतिमा भएको प्रवेश र उनका केहि अन्तरवार्ता हेर्दा मैले उनलाई इमान र नैतिकताको राजनीतीमार्फत देश समृद्द बनाएरै छाड्ने महत्वाकांक्षा बोकेको एक राजनीतिज्ञको रुपमा पनी चिन्न थालेकोछु । उनलाई सधै यसै गरि चिन्न पाइयोस् भन्ने मेरो चाहना पनि छ ।
उनि देश समृद्द बनाएरै छोड्ने सपना बाँड्ने पहिलो राजनीतिज्ञ हैनन् । देश समृद्द बनाउने सपना देखाएर आफै समृद्द बनेका नेताहरुको नामको लिस्ट तयार पार्ने हो भने अहिले राजनितीमा हालीमुहाली गरिरहेका प्राय सबै नेताहरुको नाम त्यो लिस्टमा पर्नेछ ।
अब हामी जनताले विचार गर्नुपर्ने कुरा के हो भन्दा, देश समृद्द बनाउन हिडेको नेता मात्र हैन उसको खानादान इष्टमित्र सबै समृद्द बन्ने तर देश र जनता झन पछी झन कंगाल बन्दै जाने स्थिति कसरी बन्यो ? अब हामीले यो प्रश्न आफुले आफैलाई सोध्ने आँट गर्नुपर्छ । यो आँट गर्यौं भने जवाफ पनि अवस्य पाउनेछौं ।
मैले आफुले आफैलाई प्रश्न गर्दा पाएको जवाफ हो , नेपालका अधिकांश नेतामा राजनैतिक इमान र नैतिकता हुँदै नहुनु नै देश समृद्द नहुनाको सबैभन्दा प्रमुख कारण हो । विभिन्न वाद र तन्त्रमार्फत देश चलाउदा पनि देश समृद्द हुन नसक्नुको मुख्य कारण देशको नेतृत्व गर्नेहरुमा भएको नैतिक पतन नै मुख्य जिम्मेवार छ । मिश्रको दलको कार्यकर्ता नभएर पनि म उनको पक्षमा बोल्नुको कारण इमान र नैतिकताको राजनितीमार्फत देश समृद्द बनाउछौं भन्ने उनको कुराले मलाई प्रवाभित पार्न सक्नु नै हो । उनि र उनको दल इमान र नैतिकताको राजनितीमा लगातार लाग्नेछन् भनेर पूर्ण विस्वास गर्ने पक्षमा म छैन । यसको कारण बिगतमा विस्वास गरेका नेता र पार्टीबाट पाएको धोका हो । तर मिश्र र उनको पार्टीले भोली इमान र नैतिकताकै राजनिती गर्नेछन् अनि धनवाद र डनवाद उन्मुख हाम्रो राजनितीलाई त्यसबाट अलग गरी मानव कल्याण र देशको समृदीसँग जोड्नेछन् भन्ने आशा चैं गरिरहेको छु ।
यो सवालमा अहिले हालीमुहाली गरिरहेका पार्टी र नेतालाई विस्वास त परको कुरा उनीहरु सँग त अब आशा गर्नु पनि बेकार र बर्वादी हो भन्ने निष्कर्षमा म पुगेको छु । यो निष्कर्षमा अब हामी धेरै जनताहरु पुग्नै पर्ने भएको छ ।
देश समृद्द बनाउछु भनेर सपना बाँड्नेको पछी हिजो म पनि लागें, तपाईंहरु पनि लाग्नुभो । त्यसमा न त तपाईंहरुको दोष छ न त मेरो नै दोष छ । तर इमान र नैतिकता गुमाइसकेका नेताका कुरामा तपाईं र म अझै पनि अल्मलिने हो र उनैको पछी लाग्ने हो भने यो देशको यो हालत हुनुमा ति नेताभन्दा धेरै दोषी तपाईं र म हुनेछौं ।
देश समृद्द पार्छु भन्दै आफै समृद्द हुने नैतिकहिन नेतालाई हैन कि इमान र नैतिकताको राजनितीमार्फत देश समृद्द पार्छौं भन्ने नेतालाई कम्तिमा यो पटक भोट दिएर हेरौं । यसो भन्ने नेताको पार्टीलाई समानुपातिकतर्फ कम्तिमा ३% मत दिएर राष्ट्रिय पार्टी बनाएर हेरौं । देशको नेतृत्व गर्नेहरु पुरानै नैतिकहिन नेताहरु भएछन् भने पनि कम्तिमा संसदमा तिनलाई नैतिकताको राजनिती गर्न खबरदारी गर्ने केहि थान सांसद त जिताउँ । पछी मिश्रले र अन्य पुराना नेताले फेरी पनि पहिलेकै तरिकाले देश चलाउन थालेछन् भने खबरदारी गर्न सँगै सडकमा जाउँला । अहिलेलाई भने मतपत्रमा भएका चुनाव चिन्हमा छाप लगाउँदा इमान र नैतिकताको राजनीतिको वकालत गर्नेहरुको चुनाव चिन्हमा छाप लगाउन आफ्नै मनलाई र हातलाई खबरदारी गरौँ ।
