उसले भन्यो हेर्.. यो राजधानी हो
दोहोराएरै भन्यो यो राजधानी हो
यहाँ राज गर्ने कला सिकाइन्छ
बन्दुक बोक्न सिकाइन्छ
लाठी हान्न सिकाइन्छ
सिकाइन्छ सुल्टोलाई उल्टो भन्न
र उल्टोलाई सुल्टो भन्न
अझ भनुँ एउटा सभ्य मान्छे बन्न !
भन्यो ! तैंले सिक्नैपर्छ यि सबै कुराहरु
हैन भने तँ डाइनोसर बनि बिलाउँछस्
उल्टो पदचापमा पाइला मिलाउँछस्
यो तेरो झुत्रे गाउँ हैन
जहाँ पानी माग्दा मोही पाइन्छ
यो त सुकिलो राजधानी हो
सित्तैमा न केहि पाइन्छ न कोही पाइन्छ !
बेचैन हुँदै म उसलाई सुन्छु
हो भनुँ वा हैन भनुँ दोधारमा हुन्छु
मन दह्रो पारेर उसलाई भन्छु
तेरो राजधानीसँग हात मिलाउनु छैन
डाइनोसर बनी बिलाउनु छैन
म मेरो वंश धान्न चाहन्छु
जिन्दगी के हो ? जान्न चाहन्छु
मलाई राज गर्नु छैन
राज्यविहीनतामै फक्रन चाहन्छु
मलाई माफ गर
मेरो झोला ले म गाउँ फर्कन चाहन्छु !
मेरो कुराले उ बर्सन लागेको बादल बन्छ
बर्बराउँदै मलाई गाउँले पाखे भन्छ
अनी विपरित दिसातिर हेर्दै
मेरो हातमा झोला थमाइदिन्छ
म हात्तीछाप चप्पलको पिटीपिटीसँगै
पछाडी नफर्की बसपार्कतिर हिँडीरहन्छु
सायद पिटीपिटी उ नमिठो मानी सुनिरहन्छ !
तर विडम्बना !! जब म बसपार्क पुग्छु
तोडफोड गरीदै हुन्छ, टायर बालिदै हुन्छ
त्यहाँ त राज गर्ने कला सिकाईंदै हुन्छ
राजधानी बन्द गर्न कार्यकर्ता झिकाईंदै हुन्छ
अब भने म शिथिल हुन्छु
सुइय सुस्केरा हाल्छु
अनी उसले भनेको सम्झन्छु
हेर्..... यो राजधानी हो
यहाँ राज गर्ने कला सिकाइन्छ !!
